Το Star Wars αποφάσισε να μην ανανεώσει το «The Acolyte» για δεύτερη σεζόν, αλλά δεν είναι επειδή η σειρά «αφυπνίστηκε». Το «The Acolyte» ήταν η πιο πρόσφατη προσθήκη στις ταινίες και τις τηλεοπτικές σειρές του Star Wars και παρόλο που εισήγαγε συναρπαστικά μια νέα εποχή του χρονολογίου του Star Wars στην οθόνη, έτυχε από την αρχή πολύ ανάμεικτης υποδοχής. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις διαμάχες του The Acolyte ξεκίνησαν πριν καν κάνει πρεμιέρα η σειρά. Εξαιτίας αυτού, υπήρχαν σημαντικές εικασίες σχετικά με το αν η σειρά θα συνεχιζόταν μετά την πρώτη σεζόν.
Πολλοί πίστευαν ότι η σειρά θα ανανεωνόταν, όχι μόνο επειδή το φινάλε του The Acolyte άφησε πολλά ερωτήματα σε εκκρεμότητα, αλλά και επειδή η υπεύθυνη της σειράς, Leslye Headland, είχε αφήσει έντονα υπονοούμενα για δεύτερη σεζόν σε συνεντεύξεις της. Τώρα, με την είδηση ότι το The Acolyte δεν θα επιστρέψει για άλλη σεζόν, άρχισαν να οργιάζουν οι υποθέσεις ότι ήταν το υποτιθέμενο «wokeness» της σειράς που οδήγησε στην κακή της πορεία. Ωστόσο, το The Acolyte είχε αρκετά θεμιτά προβλήματα, και κανένα από αυτά δεν είχε να κάνει με τη διαφορετικότητα.
Δεν ήταν ξεκάθαρο τίνος ήταν η ιστορία του Acolyte
Το The Acolyte είχε ένα πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Αρχικά, φαινόταν ότι επρόκειτο για ένα μυστήριο του Star Wars με επίκεντρο δύο δίδυμες αδελφές - η μία στη σκοτεινή πλευρά και η άλλη στο φως. Παρόλο που το franchise έχει σαφώς ήδη ως δίδυμους χαρακτήρες στην ιστορία του, αυτό φαινόταν πραγματικά κάτι καινούργιο, καθώς η ιστορία θα παρουσίαζε πιθανώς τις αδελφές να βρίσκονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους. Εν μέρει, αυτό ήταν αλήθεια. Στην πραγματικότητα, η πρεμιέρα των δύο επεισοδίων του The Acolyte φάνηκε να επιβεβαιώνει ότι αυτή ακριβώς ήταν η ιστορία που θα αφηγούνταν η σειρά.
Ωστόσο, μετά τα πρώτα επεισόδια του The Acolyte, έγινε δύσκολο να προσδιοριστεί ποιος ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Μετά την πρεμιέρα, η σειρά άρχισε να επικεντρώνεται σχεδόν εξίσου στον Master Sol, τον Qimir/Stranger και τη Vernestra Rwoh. Ενώ, ναι, κάθε σειρά θα περιλαμβάνει ένα πλήθος χαρακτήρων, το The Acolyte ένιωθε διχασμένο μεταξύ τους. Κάθε ένας από τους κύριους χαρακτήρες φαινόταν να έχει τη δική του ιστορία, τα κίνητρα και το δικό του αφηγηματικό σκέλος, τα οποία έγιναν πάρα πολλά για να καλυφθούν στην πολύ σύντομη σεζόν των οκτώ επεισοδίων.
Αν το The Acolyte είχε προσδιορίσει μόνο τη Mae και την Osha ως κύριους χαρακτήρες (ή ακόμα και τον Qimir ή τον Sol, αντίστοιχα), η ιστορία θα μπορούσε να είναι πολύ πιο εστιασμένη και γεμάτη και επομένως ίσως να ήταν πιο επιτυχημένη. Στην πραγματικότητα, οποιοσδήποτε από αυτούς τους χαρακτήρες θα μπορούσε να αποτελέσει μια συναρπαστική τηλεοπτική σειρά. Αναμφισβήτητα, ο Qimir έκλεψε αρκετά την παράσταση μετά το επεισόδιο 5, το οποίο υποδηλώνει ότι μπορεί να είχε λειτουργήσει καλύτερα αν ήταν ο πραγματικός πρωταγωνιστής του The Acolyte. Εξάλλου, η σειρά είχε επίσης χαρακτηριστεί ως μια ιστορία Sith, και ο Qimir ήταν ό,τι πιο κοντινό είχε το The Acolyte στο να εκπληρώσει αυτή την υπόσχεση.
Οι μεγάλες αποκαλύψεις άργησαν πολύ
Το The Acolyte δέχτηκε παράπονα για προβλήματα ταχύτητας από την αρχή, αν και η «ταχύτητα» μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ποσοτικά. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι μερικές από τις σημαντικές ανατροπές και αποκαλύψεις της σειράς άργησαν πολύ ώστε να διατηρηθεί το ενδιαφέρον και ο ενθουσιασμός γι' αυτές. Ένα βασικό παράδειγμα αυτού του προβλήματος ήταν οι μάγισσες του Brendok. Ενώ η μοίρα της σύναξης της Osha και της Mae ήταν ενδιαφέρουσα μετά τα δύο πρώτα επεισόδια, το The Acolyte κατέληξε να αφιερώσει δύο ολόκληρα επεισόδια της σειράς μόνο για να αποκαλύψει τι συνέβη στις μάγισσες από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Για να το θέσουμε αυτό σε προοπτική, στη σεζόν των οκτώ επεισοδίων, το The Acolyte αφιέρωσε το ένα τέταρτο των επεισοδίων του μόνο στην αποκάλυψη του τι είχε συμβεί στο Brendok. Σε μια σειρά που προσπαθούσε να πετύχει τόσα πολλά με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες, απλά δεν είχε νόημα να αφιερωθεί τόσος πολύς χρόνος σε αυτή την αποκάλυψη. Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το δεύτερο επεισόδιο σχετικά με τις μάγισσες του Brendok ήταν σε μεγάλο βαθμό περιττό- ήταν ήδη αρκετά σαφές από τα στοιχεία του πλαισίου ότι οι Jedi ήταν ένοχοι, και οι σύντομες αναδρομές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα.
Ωστόσο, το μυστήριο με τις μάγισσες του Brendok δεν ήταν το μόνο που καθυστέρησε πάρα πολύ. Στην πραγματικότητα, σε μία από τις πιο τεράστιες αποκαλύψεις της σειράς δόθηκε μόλις λίγα σύντομα δευτερόλεπτα τηλεοπτικού χρόνου στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς. Συγκεκριμένα, στο φινάλε του The Acolyte, ο Darth Plagueis είχε μια υπέροχα ενοχλητική εμφάνιση, επιβεβαιώνοντας ότι ήταν ο πραγματικός Sith Master που βρισκόταν κρυμμένος στη σκιά από την αρχή. Δυστυχώς, αυτό έμεινε ανεξερεύνητο στην πρώτη σεζόν και δεν φαίνεται ότι αυτή η ιστορία θα ειπωθεί ποτέ ενόψει της ακύρωσης του The Acolyte.
Το The Acolyte στηρίχτηκε υπερβολικά σε μια δεύτερη σεζόν
Τελικά, το The Acolyte υπέφερε περισσότερο από το γεγονός ότι βασίστηκε σε μια δεύτερη σεζόν. Αυτό είναι σαφές όχι μόνο εξαιτίας του συγκλονιστικού αριθμού των cliffhangers που υπάρχουν στο φινάλε της σειράς, αλλά και από τις συνεντεύξεις της υπεύθυνης της σειράς Leslye Headland, η οποία, όταν ρωτήθηκε για την πρώτη σεζόν, επεσήμαινε συχνά ότι το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί ή θα εξεταστεί περαιτέρω αν η σειρά συνεχιστεί για δεύτερη σεζόν. Δυστυχώς, αυτή η στρατηγική απλά δεν λειτούργησε. Στην πραγματικότητα, όλα όσα υποσχέθηκαν για τη 2η σεζόν θα έπρεπε να είναι η ιστορία του The Acolyte από την αρχή.
Αυτή η σειρά ήταν μια τεράστια ευκαιρία για το franchise, καθώς αποτελούσε μια ολοκαίνουργια εποχή του Star Wars για να εξερευνηθεί σε live-action και επομένως θα μπορούσε να εισαγάγει αμέτρητους νέους χαρακτήρες και ιστορίες. Ωστόσο, οι πτυχές του The Acolyte που είχαν ενθουσιάσει περισσότερο τους θεατές, όπως η εμφάνιση του Darth Plagueis και το συνεχώς αυξανόμενο σκοτάδι που απειλούσε τους Jedi, αναβλήθηκαν για μια δεύτερη σεζόν που, τώρα, φαίνεται ότι δεν θα έρθει ποτέ. Στην πραγματικότητα, το The Acolyte είχε θέματα που πιθανότατα ώθησαν την Disney να μην ανανεώσει τη σειρά, αλλά κανένα από αυτά δεν είχε να κάνει με τη διαφορετικότητα.
Πηγή: ScreenRant